Winter energie

Ha! Ik ben weer terug in Oekraïne. De zon scheen heerlijk toen ik hier aankwam, Tim wachtte me op en we haalden water (12x6 liter) bij een heilige waterbron. Een lente-achtig gevoel.

Ik ben een week in Nederland geweest. De aanleiding was Agnes (Kentauro Reizen) te helpen met het op de Fiets- en Wandelbeurs promoten van de Oekraïnereis die ik 4-14 juni ga begeleiden. Een spannende reis (L’viv en Karpaten) waar we wandelen door oerbossen, op bezoek bij een buffelboer, een wijngaard, een prachtige bergaccommodatie en Longo Mai projecten (soort zelfvoorzienende agrarische projecten) en gaan we naar het bruisend optreden van de streekband Hudaki (heeft ook Europese bekendheid). Ik heb zelf heel veel zin in de reis – veel nieuws te ontdekken! (zie voor informatie www.kentauro.nl). Trouwens, voor mensen die van woestijn en de Arabische cultuur houden; ik liep binnen bij een presentatie van Arita Baaijens. Een vrouw met een bijzondere drive haar eigen weg te gaan – ik ‘volg’ haar al een paar jaren met bewondering. Ze vertelde over een door haar georganiseerde individuele reis door de Egyptische woestijn, binnenkort aangeboden bij SNP.

Daarnaast was mijn week in Nederland snel voorbij. Een bezoek aan mijn 95-jarige oma was heel leuk. Ze is voor haar leeftijd nog erg kwiek, geniet van haar ‘wandelingen’ over de lange gang (‘hier loop ik 6 keer per dag’) en heeft het (met respect overigens) over ‘die oudjes’ – anderen dus in het verzorgingshuis. Ze vraagt me de oren van het hoofd over ons leven in Oekraïne en vindt het allemaal maar reuze avontuurlijk. Ik trots. Een bijzonder gevoel zo’n oma die een dijk van een leven achter zich heeft, maar nu ook nog volop in het leven staat in haar verzorgingshuis met nieuwe contacten. Ook bij mijn vriendinnen SMM (sommigen kunnen de initialen wel ontrafelen) langs geweest. Heerlijk ontspannen – babbelen, eten, slapen. Fijn zo’n plek in Wageningen te hebben. En bij overbuurvrouw Ria op haar verjaardag geborreld met toffe buurtgenoten. Na jaren schuif je daar zo weer aan.

De rest van de week stond in het teken van organiseren: afspraak met een ander reisbureau om te praten over aanbieden van reizen door de bergen. Er zijn verschillende variaties mogelijk: een stevige trekking van 1-2 weken met gids en tent (ook in de winter), (2-3)dagjeswandelingen vanuit een guesthouse, of met goede kaarten (waaronder die van mijn ‘bergvrienden’) op eigen gelegenheid de bergen in. Dit bieden we (tzt) ook via Kentauro aan, maar dan met het speciale Kentauro-gevoel: muziek, lokaal, gastronomie. Daarnaast kan men nog van alles en nog wat doen: grotten en kastelen bezoeken, kajakken, fietsen, zwemmen, met de paardenkar door het land trekken, biodiversiteit tocht, etc. Voor weer een ander Nl reisbureau organiseer ik een Blind Trip in L’viv voor een journalist en haar vriendin. En ik blijf proberen een artikel te plaatsen in een ‘outdoor magazine’ zoals Op Pad, Salt of Hoogtelijn – met mooie foto’s van mijn laatste tocht zal er toch wel animo zijn voor een ontdekkingsreis in ongerepte Oekraïense Karpaten? Die tocht was met een gids en richting de hoogste bergen van Oekraïne – Hoverla (2.061m). Bewapend met zware rugzak (tent en eten voor een week) en sneeuwschoenen klommen we de eindeloosheid tegemoet. Overnachtten in een hut, oud observatorium en tent in de sneeuw. Een bijzondere ervaring voor iemand uit het vlakke polderland.

Nu terug in Oekraïne. Veel te doen – beloofde emails schrijven (niet alleen zakelijk maar ook aan door mij verwaarloosde vrienden), skivakantie met vrienden regelen, artikel voor Oekraïne Magazine schrijven (over bio-landbouw), verder nadenken over mijn plannen en het opzetten van mijn ‘Karpaten website’, de kaarten beter bestuderen en zelf wandelingen maken om te zien of dat haalbaar is op eigen gelegenheid, informatie verzamelen over fietsen in Oekraïne. Veel te doen en ook een onrustige tijd – wat komt hiervan? Maar leuk. De winter heeft me juist energie gegeven!

Zie nieuwe foto’s (vanaf maandag, dan heb ik sneller internet) voor sfeerimpressies van de bergen.