Workout

Globsitschi, 5 augustus 2009

Ha,
Het is avond. Ik zit aan de keukentafel, Tim kijkt een filmpje, Ray zingt over careless love, de salade smaakt heerlijk vers en krachtig. Ook al is een deel uit blik. Een mooi moment voor een schrijfsessie.

Ongemerkt gaan de dagen voorbij. Al meer dan drie weken in Oekrane, en dat merk je. Mijn Oekrans wordt beter – al blijven handen en voeten de boventoon voeren, de auto rammelt met de dag meer, de zon schijnt hier niet altijd, de oogst van koolzaad en daarna aardappelen staat voor de deur, en de zomer is over zijn hoogtepunt heen, al moeten de pruimen nog goed rijpen. Ik ben eigenlijk druk bezig met het schrijven naar mensen en organisaties (mensenrechten, vluchtelingen, reisbureau, milieu, etc) voor informatie en mogelijk (toekomstig, vrijwilligers) werk, ontvangen van mensen (Hansje kwam langs met een groep toeristen, de broer van Tim en vrienden, Richard en Margot zijn hier nu!), bezoeken van muziek festival, zelfstudie Oekrans, afstruinen van de markt (groenten, fruit, kaas, honing, varkenskop, woorden leren, potentie verhogende pollen van een imker), zwemmen in de rivier, auto naar garage brengen, huizen zoeken en eten maken. Tot nu toe prima en heerlijk, al voelt het soms ook wel wat doelloos. Er is geen vast patroon, en initiatieven hebben nog geen vervolg gekregen. Ik moet afwachten en nieuwe initiatieven nemen, verder denken, genieten, leren, lezen. En elke dag gaat toch weer snel.

Tim en ik zoeken nog steeds een huisje. Via een advertentie en mondeling navragen zijn we uiteindelijk bij een aantal huisjes gaan kijken. Zo leer je ook de dorpjes en mensen wat kennen. Het liefste vinden we iets in Novoselki, omdat daar veel van de werknemers en verpachters wonen. Een ‘politieke’ keuze dus. Het dorpje Globsitschi, waar we nu wonen, is eigenlijk ook erg leuk, en zou ik misschien liever blijven wonen. Het ligt wat rustiger; minder aan de weg (tussen Rudki en Sambir) en dichter bij de rivier op een heuvel. Het lijkt erop dat we iets hebben gevonden in Novoselki, een vrij smal maar lang huis maar met water en stroom. Het heeft een grote tuin met jonge fruitbomen (mijn droomtuin), een stripje tuin aan de achterkant (westzijde), een soort buitenkamertje waar we een extra ‘studeerkamer’ van kunnen maken en ligt het aan de rand van het dorp. De prijs is relatief hoog voor de afmetingen van het huis en voor Oekraense maatstaven, maar voor ons nog steeds betaalbaar – zelfs zonder baan. Ik denk dat we het nemen, en eventueel na de winter verder kijken. Wel een mooie gedachte een echt huisje te hebben – ook al ‘mag’ ik van Tim niet teveel mijn ‘spulletjes’ uitstallen. We moeten maar een mix vinden tussen bond en sober, gemengd met een beetje Oekraense kitsch.

Anderhalve week geleden was Hansje hier. Zij is een vriendin uit Wageningen, en begeleidde een groepsreis door Oekrane. Ze vroeg de mensen of ze zin hadden een boerenbedrijf te bezoeken. Op zondag middag kwamen ze, en Tim was net klaar om zijn broer en vrienden rond te leiden op het bedrijf! Op zich was het niet zo veelomvattend allemaal, maar het was wel erg leuk. Eerst in de grote loods van het bedrijf staan praten (veel vragen!) en later met de auto langs verschillende velden en door Novoselki gereden. Eigenlijk heel leuk, daar leer je zelf ook veel van, al is het maar om in te zien wat je eigenlijk ook nog niet weet of juist wel; in die korte tijd. Er zijn ook veel dingen die ik al voor lief heb genomen, die niet meer opvallen en er gewoon bij horen. Op die manier lijkt het dat het ’inburgeren’ vrij makkelijk en geleidelijk aan gaat. Wie weet dat ik in de toekomst hier meer mee kan doen? Iemand wierp ook eens het idee op om van het bedrijf, als dat volledig bio is, een soort lokaal kennis centrum te maken. En een vriendin van mij, Lieselotte, heeft met haar man in Aceh ook iets moois opgezet: mountainbike tour door Aceh (www.adventure-aceh.org). Een leuk idee wat zeker tot nadenken aanzet! Misschien kan ik ook zoiets organiseren, met een tussenstop in L’viv, de Karpaten, zwemmen in de rivier, een wodka race. Wel een goede fiets nodig met linkerspiegel, om de berm in te duiken als een Lada je dreigt omver te rijden.

Er is veel regen de laatste tijd. Vandaag ben ik met Richard en Margot Sambir onveilig gaan maken. Eerst de markt mensen verveeld met mijn handen en voeten gebrabbel, daarna koffie en taart in een leuk tentje genomen (wat een fijn tentje!), en toen even naar internet. R &M zaten in het nabije parkje, maar kwamen niet lang daarna naar binnen omdat het begon te regenen. Dat heeft wel anderhalf uur geduurd en kwam met bakken uit de lucht. We hebben ons in hetzelfde gebouw vermaakt met biljarten/poolen. Althans, dat probeerden we.. In eerste instantie is het anders dan we kennen, en heet het Russisch biljard. Menig kenner zal wel weten hoe het moet en het leuk vinden, maar wij niet. We hebben er maar ons eigen spel van gemaakt, en kwam neer op het elk inschieten van vijf willekeurige ballen. Echter, dat duurde langer dan gedacht omdat de pockets veel kleiner waren dan wij gewend zijn en hebben in een uur speeltijd maar liefst een bal in gekregen. Nou zeg, saaaaiiii hoor die Oekraense spelletjes! Regen of geen regen; we zijn naar de auto terug gehold en naar huis gegaan.

In de rivier heb ik een work-out zwemplekje gevonden. Echt lekker, een mooi zijstroompje van de rivier. Vanuit ‘ons huis’ ga je via Dolobiv naar de uiterwaarden en rivier. Daar volg je de rivier nog een kilometer of drie, en komt dan bij een nieuwe brug waar je tevens een paar mooie plekjes hebt om de rivier in te gaan. Helemaal mooi is als je er naar toe rent en daar een duik neemt, en weer terug rent. Maar alles op zijn tijd. Er zijn vaak vissers die een paar kleine visjes vangen en opeten. Niet zo raar natuurlijk: de kleine visjes kunnen niet groter worden en zijn ook nog niet groot genoeg om zich te vermenigvuldigen. Misschien is het genoeg aanwas vanuit andere plekken van de rivier. Ook zijn er families of stelletjes met tentjes en kampvuurtjes (hout wordt veel gebruikt, maar een vrachtwagen band kan ook wel hoor). Vaak is er ook een auto met luide muziek, en natuurlijk de nodige ‘horilka’ (wodka in het Oekrans). Ook veel paardenvliegen en muggen, en (gebroken) glas. Maar echt een luxe plekje, bij/na net zo fijn als de Wageningse uiterwaarden.. Juist omdat dat zijstroompje in een bocht ligt stroomt het water er wat sneller, denk ik, en kan je lekker tegen de stroom in zwemmen zonder dat je vooruit komt. Ideaal! Daarna lezen en chips knabbelen, en weer in de auto terug. Ja, een beetje decadent is het soms wel. Nee, je kan er ook prima op de fiets naar toe. Ik weet trouwens niet of de rivier schoon genoeg is om in te zwemmen. Mijn haar wordt er niet heel raar van zoals in de zee of een vieze Rijn in de zomer, en het is nu natuurlijk zomer. Maar ja, vorig jaar (vakantie Oekrane-verkenning) zijn we ook in een meer gaan zwemmen waar een fabriek vol trots bovenuit torende en ongetwijfeld zijn cadeau voor de maatschappij in achterliet.

Tijd voor mijn bed.

Tilia