Borshcht

20090730 Weblog
Vanochtend werd ik gewekt door angstaanjagend vrouwengegil. Het kwam van een paar huizen voor ons. Het was rond acht uur ’s ochtends. Ik strompelde uit bed en liep de deur uit. De overbuurvrouw, Katharina, een lieve oudere vrouw die ik gister heb ontmoet en me aan heb voorgesteld, stond ook al vragend aan haar hek. We wisten allebei niet wat er aan de hand was. Ze huilde warempel een beetje, van de spanning. Wat zou er aan de hand zijn?
Zij haalde de sleutel van haar hek, ik zei dat ik water in mijn gezicht ging doen (wassen). Dat deed ik niet omdat ik haar alweer hoorde en sjeesde achter haar aan. Ze ging bij de buren het hek in en vraagde of zie wat wisten, maar die hadden nog niet eens iets gehoord. Andere buurvrouwen kwamen erbij en zo stonden we met z’n allen wat te praten en overleggen. Via via hoorde we dat het om een vader ging (althans, ik herkende het woord ‘tattu’) en het woord ‘stalo’ werd meermaals gebruikt. Ik vermoedde dat het dood betekent, en probeerde dat op een zo subtiel mogelijke manier uit te drukken. Ahum, gaat dat? Nou ja..
Dit treurig voorval bracht me wel een stapje verder in de integratie: een beetje hangend staan luisteren naar de mensen, en af en toe ja knikken bij het horen van een bekend woord. Toen ik merkte dat ook de andere buurvrouw genoeg kreeg van de monoloog van lieve Katharina, een oudere vrouw die misschien graag gebruik maakte van de situatie om wat te babbelen, heb ik mij netjes verontschuldigd en ben brood en bananen gaan halen. Fijn, plastic zakjes verzamelen. Zo door het dorpje te wandelen is heerlijk. Ik loop achter ons huis langs de/een kerk over het grasveld, en dan is het ‘magazin’ om de hoek rechts. Te kort eigenlijk, het is zo’n heerlijk dorpje. Vanuit ons raam heb je uitzicht over een deel van het dorp (wij liggen wat hoger), de trein als die langskomt, eindeloos landschap (waar de Dnistr ook loopt) en de Karpaten bij helder weer.
Mannen hingen wat op straat of zetten een motor buiten. De rest zal wel werken of slaapt zijn roes uit. Of drinkt een pintje. Het is per slot van rekening al tijd voor een lekker biertje. Jullie weten dat ik ook wel van een biertje houd, maar dit is toch wat anders. De zoon van Hanja, de vrouw waarbij wij in huis zitten en die momenteel in Polen als gastarbeider werkt, is de afgelopen paar dagen eigenlijk alleen maar dronken geweest. Niet vervelend, hij heeft geen kwade dronk, en gelukkig heeft hij geen muziek installatie. Maar toch, vier dagen drinken, slapen en roken. Wel heftig. Grappig te zien dat hij vanochtend de krant aandachtig aan het lezen was. Een begin van een nuchtere dag? Dat betekent overigens wat anders dan bij ons – nuchter is niet dronken, maar betekent niet niet drinken.
Gister een heerlijke dag op de fiets en tractor gehad. Tim vroeg mij lunch te brengen aan de mannen die op de basis in de loods aan het werken waren. Prima, een mooie reden op de fiets te stappen en speculaasjes uit te delen. Specialitet Holandska. Daarna door naar het veld waar Tim werkte, ook met lunch (en koffie en chocola). Helaas eigenlijk geen tijd, dus ik ging zelf maar lunchen en wat Oekraense woorden leren. Toen zag ik hem de mannen roepen om zijn tractor met water en spuitchemie bij te vullen. Een mooie gelegenheid alsnog naar hem in het veld te gaan, en uiteindelijk twee baantjes op de tractor mee te rijden. Maar poeh h wat een stof en drekzooi. Geen aanrader zonder overall of werkkleren. Daarna door het dorpje Novosilku gefietst, en naar Rudki alwaar ik mij achter internet installeerde. Na een paar uurtjes weer terug, en kwam warempel Tim weer tegen die aan de kant van het veld aan het werk was. Mooi, zo’n boertje lief te hebben. Helemaal zwart was hij. Het fietsen gaf een prachtig gevoel (de lyrische beschrijving van het plattelandsleven gaat door..): de glooiende velden, ondergaande zon, paardenkarren volgeladen met hooi die op huis aan zijn, mannen met zeisen op de fiets, vrouwtjes met de koe, wegvliegende wiegende ooievaars, smeulende veldjes, een heerlijke temperatuur, een goede fiets, een vriendelijk glimlachend Hollands meisje.
Thuis borshcht (bietensoep met zure room) gemaakt, met aardappels van het veld. Heerlijk, en volgens de Tim de meest creatieve borshcht tot nu toe… onder andere met harissa en citroenschil rasp. Misschien breng ik wel een potje ter goedkeuring naar Maria..
Een paar dagen geleden was ik in L’viv. Ik heb daar een man ontmoet die ik via een collega op Cordaid heb leren kennen. Hij heeft zich altijd veel bezig gehouden met mensenrechten en de positie van religieuze minderheden. Bijzonder hem te ontmoeten, hij kon me veel vertellen over Oekrane en leuke vragen stellen over mijn indrukken tot nu toe – ik denk ook omdat hij zelf veel in ‘het Westen’ komt en zijn eigen ideen over de verschillen en overeenkomsten van beide werelden heeft. Na afloop nog wat door de stad gedrenteld, daar leent ‘ie zich prima voor. Een heerlijke stad vol spannende straatjes en winkeltjes. De stad is ook wat heuvelachtig en met de zon die op het eind van de dag de straatjes beschijnt krijgt het een speciale sfeer. Er zijn veel terrasjes en toeristen. De stad ligt vol met spekgladde keien / kinderkopjes en tramrails. Daar glibber je af en toe met je auto overheen. Maar de zon schijnt en mensen kijken waar ze lopen en ik weet altijd zijn twee weer te vinden. Zo in de stad rijden is wel leuk eigenlijk.
Voor zover, do pobachennya!
Tilia