Diversiteit

Correctie mbt M. Antonowycz

2011 03 14
Ik fietste vandaag naar de ´tractor na brigada´ in een heerlijk lentezonnetje. Daar kwam ik kijken hoe onze hond Lola haar kinderen ter wereld bracht. Zes kleine hondjes drinken nu gulzig aan haar tepels. Ze lijkt helemaal in haar nopjes met haar kroost. Voor ons is het spannend: is de vader zo’n klein onderkruipsel op korte pootjes? We hopen het niet…

Zo’n rustig begin van de week is lekker. Afgelopen week was druk, een beetje lastig en bijzonder. Het zat vol met afspraken om te werken aan mijn toerisme-plannen: met een webdesigner, een ‘active’ reisbureau in L’viv, een jurist, Nazar en zijn collega’s van de fietsenwinkel in L’viv die mooie mountainbike tochten kan organiseren direct buiten L’viv maar ook in de Karpaten. Allemaal afspraken waar ik veel energie van kreeg! Enige is dat ik veel van de informatie moet gaan verwerken en aangezien er nog geen website op poten staat (dat doe ik niet 1,2,3), komt dat er nog niet van zoals ik wil. Prioriteit nummer een dus, plus het vinden van een krachtige naam voor mijn ‘onderneming’. WildeKarpaten, OntdekdeKarpaten, ExploreCarpathians, CarpathianTours, Lviv-CarpathianTours? Wat bekt lekker, welke naam roept associaties op? Moet het in het Nederlands, of beter Engels? Hmmm – tips?

Klapper van de week was mijn bezoek afgelopen zaterdag aan Dolyna, een stadje zuidelijk van ons. Daar ontmoette ik onder andere de Nederlandse Ambassadeur van Oekraïne en Moldavië, Pieter-Jan Wolthers, en zijn vrouw Margreet Gongrijp. Een grote verrassing: daar zaten we dan aan de lunchtafel. Zeer ontspannen, maar ook informatief en wederzijdse interesse.

Dolyna wordt gerund door een openminded burgemeester die oog heeft voor cultuur, natuur, jeugd en van aanpakken weet. Een tijd geleden was PUM-mer Rob bij hem uitgenodigd om advies te geven over een fietsenplan voor de stad. Rob bracht mij met de burgemeester in contact, die mij vervolgens uitnodigde. In Dolyna wonen ook Jim en Robin (Peace Corps). Zij helpen met het Boiki (een van de etnische groepen in de Karpaten) museum, bibliotheek en natuur/toeristische projecten. Ik ken Jim van mijn uitstapjes naar de bergen. Jim tipte mij dat er een Nederlandse delegatie zou komen ter ere van M. Antonowycz. M. kwam in 1948 via Wenen en Duitsland in Nederland terecht waar hij in Culemborg Oekraïense seminaristen hun muzikale opleiding gaf. Na hun vertrek naar diverse delen in de wereld richtte hij in Nederland twee koren op; in 1951 het Utrechts Byzantijns Koor en in 1997 het Lysenko Koor - de band met Oekraïne bleef zo bestaan. Na zijn overlijden is onder andere geld gedoneerd aan de muziekschool in Dolyna.

Terug naar afgelopen zaterdag: In aanwezigheid van beide (vice)presidenten (waaronder Anotonowycz' zoon Roman) van deze koren, de Nederlandse Ambassadeur en zijn vrouw en nog meer genodigden, kregen we een spectaculaire muzikale voorstelling op die muziekschool. Kinderen van zes tot 22 jaar speelden viool, cimbaal, cello, blokfluit, harmonica, badura, zongen van jewelste, begeleid door hun docenten. Sommigen waren werkelijk fenomenaal. Ter afsluiting kregen we een optreden van een blinde popzingende priester die goddelijke liederen zong. De speakers die hem begeleidden hadden op Pinkpop niet misstaan. Groter kon mijn verbazing niet zijn, maar bijzonder en integer was het zeker.

Tijdens deze dag, waarin we ook de school voor kunst bezochten (modelvliegtuigen bouwen, houtbewerking, schilderen, beeldhouwen, en als de directeur niet zo stug doet ook nog wat met computers), besefte ik hoe bijzonder het was deze ontwikkelingen te stimuleren. Deze kinderen zijn de toekomstige generatie musici, kunstenaars, toneelspelers. Het (eerste!) nationaal cultureel netwerk dat nu door Cultural Management in L’viv en haar partners in Odessa, Charkiv, Kyiv, en elders in Oekraïne wordt opgericht (ondersteund door European Cultural Foundation in Amsterdam), zal later door deze kinderen worden voortgezet. Cultuur blijft daardoor niet iets voor een bepaalde generatie in een bepaalde regio, maar is onderdeel van het vormen van een gedeelde noemer voor de diverse identiteiten van Oekraïners. Door het opzetten van een dergelijk netwerk en het stimuleren van jeugd kunnen die identiteiten ruimte krijgen. Dat is mooi, en hard nodig in Oekraïne.

Dag. Liefs Tilia