Voetballen met god

20100706, L'viv

Naar de Finale!!!! Hoe lang is dat wel niet geleden?!? Volgens mijn Oekraïense tafelgenoot op het terras van mijn buurcafé, die overigens alleen maar Russisch met consumptie sprak, was het wel vijftien jaar geleden dat Nederland in de finale stond. Tja, daar kan ik weinig tegenin brengen. Ik ben geen statistieken freak weet je.

Vanavond had ik eigenlijk het plan om bij een Hollandse vriend en zijn Oekraïense vrouw te gaan kijken (breedbeeld TV en Nederlandse zenders), maar aangezien die op het moment richting Nederland rijden, week ik uit naar het café bij mij om de hoek. Het enige wat ons scheidt is een vrouwelijke mannenkapper die niet eens mijn pony wilde bijknippen. Enfin, de kroeg dus. Een gezellig dingentje met binnen nauwelijks plaats, maar buiten op het deels overdekte terras des te meer. Ik vertelde de caféhoudster dat ik uit Nederland kom, en spontaan werd ik aan de menigte die zich had verzameld voorgesteld. Grappig, onverwacht uitbundig voor een (nuchtere) Oekraïense. En meteen wilde ze mijn nummer hebben om aardappelen van Tim en Torben te kopen. Een bijzonder gevoel zo half localo te zijn.

Ik zat rustig aan een tafeltje met een lauw biertje de wedstrijd te bekijken. Na een tijdje kwamen er twee oude mannen naast mij zitten. Ze dronken gestaag hun bier en aten zonnebloempitten: tussen de tanden open splitsen, schil weg spuwen en pit eten. Na een tijdje begon het hard te regenen. We dikten allemaal wat in, maar ik zat aan de rand van de overdekking. Uit pure barmhartigheid, de man naast mij had het namelijk de hele tijd over het feit dat god meespeelde met Nederland, kreeg ik een paraplu en kon rustig doorkijken. Muggen prikten wel nog in mijn enkels. Overigens was Kruijf ook een god volgens mijn buurman, dus misschien was de man niet zo vroom als ik hier schets. Ik kreeg nog een biertje en ik waagde het af en toe uitspraken te doen over het niveau van voetballen van de beide partijen. Of ze verstonden het niet en brabbeleden maar wat terug, of het was echt goed wat ik zei; maar ik kreeg tenminste reactie. Inclusief een beetje spuug en zonnebloemschil. Misschien was de man naast mij gewoon ook een beetje dronken. Maar goed, de verbroedering had toegeslagen en ik heb een leuke avond voetbal gekeken. Zondag in de finale!

Morgen Duitsland - Spanje. Spannend. Ik denk dat ik dat maar weer in het café kijk, samen met Tim en Torben kan nog gevaarlijk worden. Het anti-Nederland gevoel was toch al bij die blonde te bespeuren. Toch hoop ik dat Duitsland morgen wint en het een pittige wedstrijd wordt in de finale. Ik ben nergens bang voor. Laat de beste winnen.

En dat zijn wij natuurlijk. Als ik mijn buurman van vanavond moet geloven tenminste.