Eerste week

Dobre djen lieve mensen! Globsitschi, 20 juli 2009

Intro: ik ben sinds een week in Oekraïne (UA), waar mijn vriend Tim en zijn vriend Torben een (biologische) boerderij (akkerbouw) zijn begonnen. Een flinke lap grond. We wonen in het westen van UA, tussen L’viv en Sambir, in een klein dorpje. Ik ben mijn liefde achterna gegaan, maar vooral ook vooruitstrevend mijn eigen avontuur te beginnen. Waarom niet in Oekraïne?

Oekraïne; ik ben er al een week! Het is mooi hier ‘eindelijk’ te zijn. Ten eerste natuurlijk om weer in de buurt van Tim te zijn, niet voor een weekje of wat, maar liever voor een paar jaartjes als het even mee zit. Maar niet enkel voor mijn liefde ben ik hierheen gekomen, nee, ik heb ook mijn eigen programma. Al is dat nog niet meer gedefinieerd dan ‘de taal leren en werk zoeken, iets maatschappelijks en met kwetsbare groepen; maar een bio-lunchroom, B&B of lokaal kenniscentrum van biologisch boeren mag ook’... Ik vind het een gigantische uitdaging hier te zijn en er iets van te maken, of althans, dat te proberen! Het is een bijzondere tijd in mijn leven denk ik; ik maak mijn keuzes en geef richting, maar tegelijkertijd: ik wordt geleefd door de wereld om mij heen die toch wel door draait. Waar ga ik mijn draai vinden?

We wonen op het moment met zijn drieën ‘in huis’ bij Hanja. Zij is een Oekraïense vrouw die in een groot huis in Globsitschi woont, een dorpje in de buurt van het bedrijf waar Tim en Torben werken, en in de buurt van het dorpje Rutki. Het ligt op de weg van L’viv en Sambir. Eigenlijk huren we er twee kamers, lekker groot. Tim en ik een, Torben de ander. Haar man werkte de afgelopen tijd in Moskou, nu zijn ze samen in Polen als groente/vrucht plukkers. Interessant: de Polen werken bij ons als goedkope arbeidskracht, Oekrainers werken in Polen.

Ik zit nu in de keuken te tikken, het is na negen ’s avonds en de jongens zijn nog aan het werk, gaan zo ergens eten en de dag bespreken. Ik ben net met Tim terug gekomen van een dagje ‘registreren’ in de buurt van Ternopil – ongeveer 300 km van hier (niet hemelsbreed). Dat is waar zij eerst het bedrijf zouden starten (dat ging niet door en nu zitten zij dus in de buurt van L’viv). Het was een bijzondere dag, maar geen uitzonderlijke: vol plannen, maar weinig daarvan terecht gekomen omdat bepaalde zaken niet goed voorbereid bleken te zijn, informatie te laat kwam, etc. Het is geen overbodige luxe zeker te weten dat zaken goed geregeld zijn alvorens 600 km te gaan rijden. Ik heb desalniettemin genoten; begonnen in een heerlijk boek (Hemingway in de jaren ‘20 in Parijs, dank Fiek!) en mijn rijkunsten in UA verbeterd. Heb je overigens wel stalen zenuwen en goede schokdempers voor nodig[1].

Maar hoe is dat nu, wonen in UA? Ik weet het niet. Ik ben er pas een week. Maar goed, wat is er dan gebeurd, hoe voelt het, wat zal het worden? We wonen in dit huis tijdelijk, dat ten eerste. We gaan deze week verder op zoek naar een nieuw huis ergens in een van deze dorpjes. Fijn, in een dorpje wonen. Veel groen, kippen, appelbomen, onverharde wegen en ruimte. De trein kan je horen en zien. Toet toet. Verder dromen we verder: als ik werk krijg in L’viv neem ik daar een appartementje (kunnen de Heeren Boeren ook langs komen en een duik in cultuur, beschaving en nachtleven nemen), we nemen volgend jaar een huisje in de Karpaten, kopen ‘wildwater’ kajakken, paarden, en een hond.

De taal spreek ik nog niet, maar ik doe mijn best me verstaanbaar te maken. Ik brabbel wel al wat woorden, en kan me uit de voeten maken als mensen me vragen wat ik hier doe – mijn vriend agronoom Noveselki – oftewel, mijn vriend werkt als boer op een bedrijf in Novoselki. Nou, dat vinden ze wat. Maar ja, misschien vragen ze dat wel helemaal niet en sta ik als een clown gebaren te maken, haha! Ach, ieder zijn plezier. Toch heb ik al wat woorden geleerd, ook door met Tim, Torben en Petro (hun soort van vaste vertaler en heeft ook kennis van landbouw aangelegenheden) te praten en oefenen. Ik heb wel zin een cursus te gaan volgen; morgen begin ik met zoeken. Ik ben zo nieuwsgierig die taal te leren, het is gewoon een alles of niets oplossing. Ik zit hier wel in een dorpje hè, geen L’viv waar veel mensen Engels of Duits spreken. Een prima methode snel de taal te leren. Niks mis mee.
Globsitschi , 22 juli 2009

Gister morgen wakker gemaakt door Tim met de vraag of ik zin had – in 15 minuten - mee te gaan naar L’viv. Leuk! Ah, of ik ook wilde rijden.. Konden de Heeren Boeren overleggen, en slapen, zo bleek op de terug weg. Fijn hoor. Nou ja, ik ben nogal onder de indruk geweest van de film van Tarantino – Death Proof -, heb ik weer mooi kunnen oefenen. Goed dat ze sliepen.

De uurtjes in L’viv waren mooi. Kort, want het gesprek dat ze hadden duurde korter dan gedacht, dat gebeurt overigens niet vaak. Ik heb op de Prospekt (centrale ‘boulevard’/park in L’viv) gezeten en gelezen over de stad. Spannend. Zo’n voor mij onbekende geschiedenis en dynamiek. Ik vind het heel bijzonder hier te zijn en daar de komende jaren van te leren. Daarna in ‘Mini Kafe’ een stadaard maal gegeten (veel meer vegetarisch ken ik nog niet en kan mij ook niet goed verstaanbaar maken): borschtsch met room, brood en salade. Jum . 1,50 euro.

De stad straalt in ieder geval een heerlijke rust en mysterieusheid uit. Dat lees je ook in verschillende boekjes. Het heeft iets geheimzinnigs, broeierigs, maar vriendelijk en ongedwongen. De mensen zijn ook leuk; verschillend en divers. Een verschil met de dorpjes, daar is het allemaal erg dorps. Niks mis mee, ook een heerlijke sfeer, beiden zijn eigen waarde. Al heb ik de stad, en steden in Oekraïne in het algemeen, nog weinig echt gezien, ik krijg de indruk dat er weinig ‘gekke dingen’ gebeuren. Gek in de zin van onverwacht, totaal anders als ik ken uit Nederland of west Europa. Gekke dingen heb ik gezien in India en Kameroen; een geit achterop een fiets gebonden, vrachtwagens to-ren-hoog beladen, koeien in groepen slapend op de straat, kleine straatjes volgepakt met riksja’s maar het reed en zonder brokken, zoiets. Maar, als ik heb opgelet bij Jelle Brandt Corstius’ zijn programma (van Moskou tot Magadan) en zijn boek (Rusland voor gevorderden) dan geloof ik dat die gekke er wel moeten zijn. Je moet er alleen oog voor hebben, en de gekheid ‘begrijpen’. Zo niet, dan zal een verkeerd gebouwde deur nooit meer zijn dan een verkeerd gebouwde deur. Gewoon zo. En dat is toch jammer. Gekke dingen zijn zo veel leuker dan verkeerde dingen.

Zo meteen ga ik naar L’viv om Marion te ontmoeten. Ik ben met haar in contact gekomen via het Nederlands consulaat in L’viv. Ik heb hen geschreven om te zeggen dat ik een tijdje in UA kom wonen en graag wat informatie wilde hebben – oa over de ‘Nederlandse community’ in L’viv. Marion woont al twaalf jaar in UA, is getrouwd met een Oekrainer, en heeft een B&B (je kan ook kamperen, kijk op www.bedandbreakfastlviv.com, het ligt ook prima op de route naar oa Kiev en Odessa) en doet vertaalwerk. Leuk, ik kan vast veel van haar leren en met mensen in contact komen.

Goed lieve mensen, voor zover een eerste impressie van Oekraïne, en Tilia in Globsitschi in het bijzonder. Dat klinkt nog wel raar eigenlijk; ik ben er echt, het is geen vakantie, ik ga niet meer weg de komende jaren. Ai, dat klinkt heel raar. Mooi, maar ook verdrietig. Ik weet dat ik veel mensen zal missen, onze relaties komen op een klein pitje te staan. En dat terwijl er zoveel te delen valt, te genieten samen. Gelukkig heb ik geleerd dat een relatie veel kan hebben, als er maar een soort vertrouwen en geduld is.

De komende tijd is er overigens geen tekort aan goed bezoek. Richard en Margot komen een paar weekjes vakantie houden in UA en helpen op het bedrijf daar waar mogelijk! En anders hebben we gewoon echt vakantie en gaan de Karpaten en L’viv ontdekken. Hansje begeleidt een groep toeristen in UA en komt oa langs L’viv. Marijn en vrienden gaan vogelen in het zuiden van UA en maken wellicht een slaapstop in onze tuin. De broer van Tim, Heiko, komt morgen langs, ook voor ‘onbepaalde tijd’ (twee weekjes?). Oa om naar een leuk ‘world music’ festival in L’viv te gaan (31 juli-2 aug, www.svirzh.com). Nata kom je ook, je bent toch in de buurt?! Tim’s ouders komen eind augustus langs. En, hopelijk komt Fieke ook snel deze kant op!

Het is hier zo mooi in de zomer; de rivier, de velden, weilanden, diertjes (hinnik, blaf, muoe, toktok, gakgak), heuvels, zonneschijn.



Liefs, Tilia

Nieuw UA nummer: +38 067 02480 (Alle nullen draaien. Het nummer lijkt het overigens niet altijd te doen). Je kan op www.televergelijk.nl of www.telediscount.nl kijken naar goedkope voordraai-nummers. Betaal je ongeveer 9 cent per minuut.